Συχνές ερωτήσεις

Πότε εμφανίζεται το πρώτο δόντι στο στόμα του μωρού μου;

Το πρώτο παιδικό (νεογιλό) δόντι εμφανίζεται συνήθως ανάμεσα στον 6ο και τον 8ο μήνα. Ωστόσο υπάρχουν αρκετές διακυμάνσεις, καθώς μπορεί κάποιο μωρό να γεννηθεί με το πρώτο του δόντι ήδη στο στόμα ή να καθυστερήσει να εμφανιστεί αυτό έως και τον 12ο-14ο μήνα. Αν το μωρό σας δεν έχει “βγάλει” κανένα δόντι μέχρι τον 12ο μήνα θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον παιδοδοντίατρο σας.
Όλα τα νεογιλά δόντια (είκοσι) “ φυτρώνουν ” έως την ηλικία των 2-3 ετών περίπου.

Το μωρό μου είναι ανήσυχο γιατί “ βγάζει” δόντια. Τι μπορώ να κάνω για να το ανακουφίσω;

Κατά την ανατολή των δοντιών το παιδί μπορεί να εμφανίσει δυσφορία και ευερεθιστότητα, ανησυχία στον ύπνο, κόκκινα και διογκωμένα ούλα και αυξημένη έκκριση σάλιου. Για να το ανακουφίσετε, μπορείτε να του δώσετε να δαγκώνει τα ειδικά παιχνίδια που υπάρχουν γι΄ αυτόν το σκοπό και ιδιαίτερα εκείνα που έχουν μέσα νερό και παγώνουν στο ψυγείο.
Ωστόσο εάν το παιδί εμφανίζει πυρετό, διάρροια ή κάποιο άλλο έντονο σύμπτωμα συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας, καθώς αυτά τα συμπτώματα δεν σχετίζονται με την ανατολή των δοντιών.

Πότε εμφανίζονται τα μόνιμα δόντια στο παιδί μου;

Στην ηλικία των 6 ετών εμφανίζονται οι πρώτοι τέσσερις μόνιμοι γομφίοι (εξαρίτες) μαζί με τους κάτω κεντρικούς τομείς. Οι πρώτοι γομφίοι ανατέλλουν πίσω από τα νεογιλά δόντια, χωρίς να γίνεται η αντικατάσταση κανενός παιδικού δοντιού. Τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητοι και τερηδονίζονται. Έτσι είναι σημαντικό να είστε πολύ προσεκτικοί στο βούρτσισμα αυτών των δοντιών.

Πότε ολοκληρώνεται η αλλαγή των δοντιών;

Μέχρι την ηλικία περίπου των 12 ετών το παιδί θα αλλάζει σταδιακά και τα 20 νεογιλά του δόντια. Συνήθως τα τελευταία παιδικά δόντια που αλλάζουν είναι οι άνω κυνόδοντες.

Το παιδί μου βγάζει τα “ καινούργια” του δόντια χωρίς να έχουν “ πέσει” τα παιδικά του δόντια ακόμη. Τι πρέπει να κάνω;

Πρόκειται για μια κατάσταση, που συμβαίνει αρκετά συχνά, ιδιαίτερα στα κάτω μπροστινά δόντια, όπου τα μόνιμα ανατέλλουν πίσω από τα παιδικά δόντια, χωρίς αυτά να κουνιούνται. Μην ανησυχείτε και προσπαθήστε να κουνήσετε αρκετά τα παιδικά δόντια ώστε αυτά να “ βγουν ” από μόνα τους. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό θα πρέπει να γίνει η εξαγωγή των παιδικών δοντιών από τον παιδοδοντίατρο, ώστε τα μόνιμα δόντια να έρθουν μπροστά στη θέση τους με τη βοήθεια της γλώσσας.

Για ποιο λόγο θηλάζει το παιδί μου το δάχτυλό του ή την πιπίλα;

Αυτό το είδος θηλασμού θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό σε βρέφη και παιδιά μικρής ηλικίας, καθώς είναι μια συνήθεια που προσφέρει αίσθηση ασφάλειας και θαλπωρής. Είναι μια αυτόματη λειτουργία, η οποία ικανοποιεί το πρωταρχικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δηλαδή της λήψης τροφής και της θρέψης. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του υπερηχογραφήματος, όπου φαίνεται το έμβρυο να θηλάζει τον αντίχειρα ή κάποιο άλλο δάχτυλο, πριν ακόμη γεννηθεί!

Πως πρέπει να είναι μια σωστή πιπίλα;

Όταν διαλέγετε μια πιπίλα πρέπει να εξετάζετε τα ακόλουθα:
• Το μέγεθός της πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μην χωράει ολόκληρη στο στόμα του παιδιού.
• Η θηλή πρέπει να είναι μαλακή και να έχει ειδικό για την ηλικία του παιδιού ορθοδοντικό σχήμα.
• Η πιπίλα δεν πρέπει να αποσυναρμολογείται εύκολα και να μην τη δένετε με κορδόνια γύρω από τον λαιμό του παιδιού, γιατί υπάρχει κίνδυνος πνιγμού.
• Η προστατευτική ασπίδα πρέπει να έχει αρκετές τρύπες αερισμού και να εφαρμόζει καλά στα χείλη, ώστε να μην ερεθίζει το δέρμα του μωρού.

Είναι αυτή η συνήθεια επιβλαβής για την ανάπτυξη των δοντιών και των γνάθων;

Τα περισσότερα παιδιά σταματούν αυτή τη συνήθεια από μόνα τους στην ηλικία των 2-4 ετών. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο θηλασμός του δαχτύλου ή της πιπίλας συνεχίζεται εντατικά για μεγαλύτερες περιόδους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προκαλούνται διαταραχές στα δόντια (κενό- χάσμα ανάμεσα στα άνω και τα κάτω δόντια, χασμοδοντία) και στις γνάθους (προγναθισμός της άνω γνάθου, στενή άνω γνάθος), καθώς και προβλήματα στην ομιλία του παιδιού.

Πώς να αντιμετωπίσω το παιδί μου που θηλάζει το δάχτυλό του ή την πιπίλα;

Αυτή η συνήθεια θα πρέπει να σταματήσει μέχρι την ηλικία των 3 1/2-4 ετών, ώστε τυχόν ορθοδοντικά-γναθολογικά προβλήματα να προλάβουν έως κάποιο βαθμό να διορθωθούν από μόνα τους. Αν όμως αυτή η κατάσταση παραταθεί μετά το 4ο έτος, οι βλάβες κινδυνεύουν να γίνουν μόνιμες και η επιδιόρθωσή τους θα πρέπει να γίνει ορθοδοντικά. Στις περιπτώσεις αυτές ο πλέον κατάλληλος είναι ο παιδοδοντίατρος, ο οποίος μπορεί να σας δώσει οδηγίες διακοπής και θεραπείας αυτών των συνηθειών.
Μερικές συμβουλές είναι οι ακόλουθες:
• Προτιμήστε το παιδί να χρησιμοποιεί πιπίλα αντί για το δάχτυλο. Η πιπίλα μπορεί να “χαθεί”, ενώ τα δάχτυλο είναι πάντα διαθέσιμο.
• Κάνετε την προσπάθεια διακοπής της συνήθειας σε μια περίοδο, όπου το παιδί δεν είναι πιεσμένο κι εσείς είστε σχετικά ξεκούραστοι (π.χ. οικογενειακές διακοπές).
• Επαινέστε το παιδί όταν δεν βάζει το δάχτυλο στο στόμα ή δεν χρησιμοποιεί πιπίλα και μην το μαλώνετε όταν υποκύπτει στην αδυναμία του.
• Η χρήση βερνικιών με πικρή γεύση ή το τύλιγμα του δαχτύλου με επίδεσμο συνήθως δεν έχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα και γι’αυτό δεν συστήνονται.
• Χρησιμοποιήστε το ημερολόγιο, που έχουμε φτιάξει ειδικά γι΄ αυτόν το σκοπό. Κάθε μέρα που δεν βάζει το δάχτυλό του στο στόμα θα συμπληρώνει το αντίστοιχο κουτάκι. Όταν γεμίσει ολόκληρη τη σελίδα χαρίστε του ένα ωραίο δώρο.

Ημερολόγια :

Το παιδί μου τρίζει τα δόντια του το βράδυ. Τι πρέπει να κάνω;

Το τρίξιμο των δοντιών (ή αλλιώς βρουξισμός) είναι μια κατάσταση, της οποίας τα αίτια δεν γνωρίζουμε, και που παρατηρείται συχνά στα μικρά παιδιά και ιδίως κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου. Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η συνήθεια αυτή σταματάει περίπου στην ηλικία των 10-12 ετών, όταν στο στόμα του παιδιού βγουν τα μόνιμά του δόντια. Αν συνεχιστεί πέρα από αυτήν την ηλικία είναι δυνατόν να προκαλέσει βλάβες (αποτριβές) στις μασητικές επιφάνειες των δοντιών, οπότε και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την κατασκευή ενός νάρθηκα. Ο νάρθηκας είναι ένα ειδικό πλαστικό μασελάκι, που το παιδί το φοράει τη νύχτα και προστατεύει τα δόντια.